Krótka i żartobliwa prezentacja wyjaśnionych w słowniku pojęć na literę e:
Jak metaforyczny ekspresjonizm[1] wyglądałby emballage[2], gdyby się znalazł akurat na postaci, obojętne czy ukazanej en face[4], czy en pied[5], czy en trois quarts[6]. Dużo stoi na przeszkodzie, żeby taka sztuka powstawała w enkaustyce[7], choć to na pewno nie emulsja[3].
1. Ekspresjonizm
— to kierunek w sztuce w pierwszej ćwierci XX wieku, którego źródłem była filozofia mistyczno-metafizyczna i spirytualistyczna, niepokój wojny, niestabilność polityczno-społeczna, symbolizm końca XIX wieku i psychologiczne teorie Z. Freuda. Programowo zrywał z realistycznym odwzorowywaniem świata. Przetworzenie rzeczywistości miało potęgować przeżycie i wyzwalać coraz większe emocje. Sztuka ekspresjonistów jest żywiołowa, doprowadzona do granic napięcia kolorystycznego, kompozycyjnego i treściowego. Jeśli radość, to euforyczna, jeśli smutek, to raczej rozpacz. Kolory „zbyt” jaskrawe, linie „zbyt” dynamiczne, tematy „zbyt” emocjonalne to główne cechy ekspresjonizmu.
2. Emballage
— to ciekawe zjawisko w sztuce, które zaistniało w latach 60-tych XX wieku, polegało na tworzeniu obiektów sztuki poprzez opakowywanie przedmiotów. Najbardziej znany przedstawiciel tego nurtu działania artystycznego, Christo, w 1968 roku opakował wieżę Chemical Corporation w Nowym Jorku, a rok później wybrzeże w Little Bay niedaleko Sydney.
3. Emulsja
— mieszanina dwóch nie łączących się ze sobą cieczy, w których jedna jest zawieszona w drugiej w postaci bardzo drobnych kropelek. Dla utrwalenia efektu zemulgowania cieczy używa się dodatkowej substancji, tzw. emulgatora (zob. też temperę).
Warto spojrzeć także na dialogowy przypis, jeśli chodzi o pojęcie emulsji.
4. En face
— sposób ukazania postaci wobec patrzącego na wprost.
5. En pied
— sposób ukazania postaci wobec patrzącego w całej sylwetce.
6. En trois quarts
— sposób ukazania postaci wobec patrzącego w trzech czwartych.
7. Enkaustyka
— technika malarska stosowana często w starożytności, w której spoiwem jest wosk pszczeli. Farby nakładano na gorąco specjalnymi szpachelkami. Jest to technika wyjątkowo trwała, pod warunkiem zabezpieczenia malowidła przed nadmiernym ogrzewaniem. Spoiwo woskowe doskonale zabezpiecza barwy pigmentów i stanowi skuteczną barierę dla wilgoci.
1 Renata — W ramach tych kilku pojęć najbardziej interesowałoby mnie uporządkowanie znaczenia pojęcia emulsji. Jest to synonim tempery, ale często mylony z farbami klejowymi. Powiedz, proszę, w kilku zdaniach, czym dokładnie jest emulsja i dlaczego na pewno nie jest to farba klejowa.
Copilot od Microsoft — Emulsja — co to dokładnie jest? Emulsja to układ dwóch niemieszających się cieczy, najczęściej wody i oleju, gdzie jedna z nich jest rozproszona w drugiej w postaci mikroskopijnych kropelek. W kontekście malarstwa oznacza to połączenie wodnej i olejowej fazy za pomocą emulgatora (np. żółtka jaja, żywicy, mydła). W praktyce artystycznej emulsja: jest synonimem tempery emulsyjnej (np. tempera jajowa), łączy rozpuszczalność w wodzie z elastycznością i trwałością oleju, daje matowe, trwałe wykończenie, idealne do warstw podmalówki i laserunków. Dlaczego emulsja to nie farba klejowa? Farby klejowe: są oparte wyłącznie na klejach wodnych (np. klej kostny, rybi, skórny), nie zawierają fazy olejowej, są mniej trwałe, bardziej podatne na wilgoć i ścieranie, mają inną strukturę chemiczną i inne właściwości optyczne. Podsumowanie:
Emulsja = połączenie wody i oleju (np. tempera jajowa),
Farba klejowa = tylko woda + klej (bez oleju).
Obie są wodne, ale emulsja ma charakter hybrydowy, co czyni ją bardziej wszechstronną i trwałą.