Krótka i żartobliwa prezentacja wyjaśnionych w słowniku pojęć na literę s:
'Tamte secesyjne[1] obrazy, a dokładniej ich wyraźny koloryt — zupełnie inny niż sfumato[2], a przecież niedaleki od sgraffito[3] — czyż nie ukrywają studium[5] wykonane sinopią[4]?' — pomyślał, zerkając na porzucony przed chwilą szkicownik[9], w którym ostatni szraf[11] jeszcze nie wyblakł. Odłożył go w momencie, gdy sygnował[7] swój ostatni obraz resztką spoiwa[6] z domieszką koloru z dosłownie całej palety. Był z siebie zadowolony: sztafaż[12] się udał, szpachle[10] się przydały. Sykatywa[8] nie będzie potrzebna.
1. Secesja
— kierunek w sztuce występujący pod koniec XIX i na początku XX wieku. We Francji i Anglii zwany Art Nouveau, w Niemczech — Jugendstil, we Włoszech Stile Liberty, w Belgii — Modern Style, w Polsce — Młoda Polska. Pojawił się jako sprzeciw wobec historycyzmu i akademizmu w sztuce. Cechy charakterystyczne stylu – asymetria, atektoniczność, wertykalizm, płaszczyznowość, linearyzm, dekoracyjność. Wzory czerpano z obserwacji natury, sztuki ludowej, baśni i sztuki Dalekiego Wschodu. W Polsce najwybitniejszymi przedstawicielami sztuki secesjnej byli Stanisław Wyspiański i Józef Mehoffer.
2. Sfumato
— określenie techniki modelowania elementów obrazu polegającej na miękkich przejściach światłocieniowych aż do zatarcia konturów, dający efekt mgły na obrazie (charakterystyczna cecha obrazów Leonarda da Vinci).
3. Sgraffito
— technika malarstwa o ograniczonej palecie barw, polegająca na budowaniu plamy barwej poprzez odsłanianie kolejnych warstw kolorowych tynków. Technika bardzo trwała i niezwykle dekoracyjna.
4. Sinopia
— materiał rysowniczy wykonany z czerwono-brązowej ziemi wydobywanej w miejscowości Sinope nad Morzem Czarnym. To także określenie rysunku wykonanego tym materiałem.
5. Studium
— znaczenie związane ze sztukami plastycznymi: należy odróżnić studium od szkicu. Podczas gdy szkic jest plastyczną formą notatki o interesującym przedmiocie lub temacie i można, a nawet trzeba wykonać go w kilka minut, studium stanowi rodzaj wielogodzinnej pracy twórczej, polegającej na stopniowym pogłębianiu zainteresowania studiowanym obiektem i przekazywaniu go w formie rysunku lub malowidła.
6. Spoiwo malarskie
— substancja wiążąca pigment, potrzebna do wykonania farby. Wyróżniamy między innymi: 1. spoiwo klejowe (rozpuszczalne w wodzie), 2. spoiwo olejne (oleje schnące), 3. spoiwo olejno-żywiczne, 4. spoiwo woskowe, 5. spoiwo temperowe (emulsyjne).
7. Sygnatura
— autorskie oznakowanie dzieła.
8. Sykatywa
— substancja dodawana do farb w celu przyspieszenia ich schnięcia.
9. Szkicownik
— zeszyt papieru do rysowania, przeznaczony do wykonywania krótkich notatek rysunkowych.
10. Szpachla malarska
— narzędzie malarskie wykonane z metalu służące do nanoszenia grubych warstw farby na podłoże.
11. Szraf
— pojedynczy element kreskowania, czyli linia lub układ linii stosowany w technice szrafowania w celu oddania światłocienia, faktury lub głębi przestrzennej. Może mieć formę kreski ciągłej, przerywanej, krzyżowej lub kropkowanej. W grafice warsztatowej, kartografii i heraldyce szrafy tworzą deseniowe oznaczenia barw, materiałów lub terenów.
12. Sztafaż
— w pejzażu grupa postaci lub zwierząt wprowadzonych do kompozycji.