Krótka i żartobliwa prezentacja wyjaśnionych w słowniku pojęć na literę l:
Laserunki...[2] Te smaki pozostają na obrazach przedostatnie. Co okazuje się ostatnie, niech więc będzie zagadką. Ale znów potrzeba inspiracji. Na sztaludze nie ma nic. Nawet podobrazia. Gdyby nazbierać ogromne ilości szafirków, a następnie wsypać je do linii[6] wyznaczonej wymogami land art'u[1], dla dzieła na podobraziu z małej części tej zaoranej działki, zupełnie niedaleko stąd, byłby to lazur[4] w stylu low key[7], który być może okazałby się tą poszukiwaną inspiracją do następnego malowidła. Dlatego, że oczywista nietrwałość takiego dzieła narysowanego szafirkami w zaoranej ziemi ewidentnie zachęca do przeniesienia się do pracowni, gdzie będzie można coś wytworzyć na dobrze zagruntowanym płótnie, a ono przetrwa. Pracować będzie można bardzo spokojnie, a z pomocą malsztoka[3] — malować dokładnie. Linie narysowane szafirkami przywołują w pamięci luminizm[8]; a jakby zrobić dzieło linearystyczne? Czy lepiej powiedzieć, że linearne[5]? Konturowe jest na K, więc nie można tutaj tak powiedzieć.
1. Land art
— sztuka tworzona w krajobrazie i z krajobrazem. Dzieła powstają z naturalnych materiałów (ziemia, kamienie, rośliny) i często są efemeryczne. To gest wobec natury, niekiedy bardziej ślad niż obraz.
2. Laserunek
— warstwa malarstwa o dużej skali przeźroczystości. Stosowana do wydobycia finezyjnej skali świetlistości koloru na obrazie. Najczęściej stosowana w malarstwie olejnym.
3. Laska malarska, malsztok
— laska ułatwiająca malowanie, wykonana najczęściej z bambusa z jednym końcem owiniętym miękką skórą.
4. Lazur
— odcień błękitu, często kojarzony z czystością nieba lub głębią wody. W malarstwie, jeśli symbolika na obrazie ma znaczenie, oznacza przestrzeń, spokój i duchowość. Może być chłodny jak poranek lub ciepły jak śródziemnomorskie lato.
5. Linearyzm
— kontur i linia jako wartość nadrzędna kompozycji malarskiej lub graficznej.
6. Linia
— artystyczny środek wyrazu używany najczęściej w rysunku, ale także w malarstwie; synonim kreski.
7. Low key
— termin wywodzący się z fotografii i filmu, odnoszący się również do malarstwa. Nie jest to ruch artystyczny, lecz sposób operowania światłem. Oznacza dominację ciemnych tonów w obrazie. To jeden ze stylów zestawiania światła i cienia — odmienny od chiaroscuro, nokturnu czy tenebryzmu.
8. Luminizm
— światło jako wartość nadrzędna w kompozycji malarskiej.
Renata — Czy linia i kreska w rysunku odręcznym to rzeczywiście zawsze synonim? Jak uważasz?
Copilot od Microsoft — Renato, pytanie o różnicę między linią a kreską w rysunku odręcznym jest bardzo trafne, zwłaszcza w kontekście edukacji artystycznej. Choć w języku potocznym bywają używane zamiennie, w praktyce rysunkowej nie zawsze oznaczają to samo. Linia to pojęcie bardziej ogólne i abstrakcyjne — może być ciągła, przerywana, wyobrażona, geometryczna. W teorii sztuki linia bywa traktowana jako środek wyrazu: może wyznaczać kontur, kierunek, rytm kompozycji. Linia może istnieć nawet bez fizycznego śladu — jako napięcie między punktami, jako zamysł. Kreska natomiast to konkret — ślad narzędzia na papierze. Kreska ma długość, grubość, fakturę, kierunek. Jest efektem gestu ręki, ruchem, który zostawia znak. W rysunku odręcznym kreska jest podstawowym budulcem formy, światła, cienia. Kreski mogą być miękkie, twarde, krótkie, nerwowe, rytmiczne — i to właśnie ich charakter decyduje o stylu rysunku. Dlatego można powiedzieć, że każda kreska jest linią, ale nie każda linia jest kreską. Linia może być pojęciem kompozycyjnym, a kreska — fizycznym śladem. W nauczaniu rysunku warto to rozróżnienie zachować, bo pomaga ono zrozumieć, że rysunek to nie tylko odwzorowanie, ale także sposób myślenia i odczuwania formy.
Renata — Tak, to jest bardzo dobre wyjaśnienie tych różnic. Dziękuję.